Uroczystość św. Józefa

19 marca

Józef, ubogi cieśla z Nazaretu pochodził z królewskiego rodu Dawida. Król Dawid zjednoczył plemiona Izraela, stworzył potężne królestwo ze stolicą w Jerozolimie. Prowadził zwycięskie wojny i chodził ścieżkami Pana. Swoją władzę przekazał synowi Salomonowi, ale po śmierci Dawida załamała się potęga Izraela. Ród Dawida musiał nauczyć się żyć bez monarszego splendoru.

Dlatego widzimy Józefa, przedstawiciela pokolenia potomków króla Dawida, jak pracą własnych rąk zarabia na życie. Józef był człowiekiem bardzo skromnym i dlatego Bóg wybrał go do swego zbawczego planu obok Maryi. Ubogi cieśla z Nazaretu stał się przybranym ojcem i opiekunem Pana Jezusa. Jemu Bóg powierzył zadania, które współdecydowały o powodzeniu misji Jezusa. Na kartach historii ostatni raz spotykamy Józefa, gdy w 12 roku razem z Maryją odnajduje Jezusa w świątyni po Święcie Paschy. Zmarł między 12 a 30 r.
Największym sanktuarium Opiekuna Najświętszej Rodziny jest Montreal, zwany stolicą świętego Józefa, gdzie rocznie do okazałej bazyliki świętego Józefa przybywa 3 miliony pielgrzymów. W Polsce święty Józef otoczony jest szczególnym kultem w Kaliszu, gdzie w bazylice św. Józefa znajduje się Kaplica Wdzięczności i Męczeństwa. Kaplica urządzona została ku czci świętego Józefa przez księży – byłych więźniów obozu w Dachu, którzy w obliczu pewnej śmierci, w dniu 22 kwietnia 1945 roku złożyli uroczysty akt oddania się pod Jego opiekę, a w którym prosili, aby ocalił im życie. Tydzień później amerykańscy żołnierze po zaciętej walce z Niemcami uwolnili więźniów tego obozu zagłady.

Liturgia słowa

I czytanie * 2 Sm 7, 4-5a. 12-14a. 16

Mesjasz będzie potomkiem Dawida

Pan skierował do Natana następujące słowa: „Idź i powiedz mojemu słudze Dawidowi: To mówi Pan: «Kiedy wypełnią się twoje dni i spoczniesz obok swych przodków, wtedy wzbudzę po tobie potomka twojego, który wyjdzie z twoich wnętrzności, i utwierdzę jego królestwo. On zbuduje dom imieniu memu, a Ja utwierdzę tron jego królestwa na wieki. Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem. Przede Mną dom twój i twoje królestwo będzie trwać na wieki. Twój tron będzie utwierdzony na wieki»”.

Psalm responsoryjny * Ps 89, 2-5. 27. 29

Na wieki będę sławił łaski Pana

Będę na wieki śpiewał o łasce Pana, *
moimi ustami Twą wierność będę głosił przez wszystkie pokolenia.
Albowiem powiedziałeś: „Na wieki ugruntowana jest łaska”, *
utrwaliłeś swą wierność w niebiosach.

„Zawarłem przymierze z moim wybrańcem, *
przysiągłem mojemu słudze, Dawidowi:
Utrwalę twoje potomstwo na wieki *
i tron twój umocnię na wszystkie pokolenia”.

„On będzie wołał do Mnie: «Tyś jest Ojcem moim, *
moim Bogiem, Opoką mego zbawienia».
Na wieki zachowam dla niego łaskę *
i trwałe z nim będzie moje przymierze”.

II czytanie * Rz 4, 13. 16-18. 22

Wbrew nadziei uwierzył nadziei

Bracia: Nie od wypełnienia Prawa została uzależniona obietnica dana Abrahamowi i jego potomstwu, że będzie dziedzicem świata, ale od usprawiedliwienia z wiary.
I stąd to dziedzictwo zależy od wiary, by było z łaski i aby w ten sposób obietnica pozostała niewzruszona dla całego potomstwa, nie tylko dla potomstwa opierającego się na Prawie, ale i dla tego, które ma wiarę Abrahama. On to jest ojcem nas wszystkich, jak jest napisane: „Uczyniłem cię ojcem wielu narodów” przed obliczem Boga. Jemu on uwierzył jako Temu, który ożywia umarłych, i to, co nie istnieje, powołuje do istnienia.
On to wbrew nadziei uwierzył nadziei, że stanie się ojcem wielu narodów zgodnie z tym, co było powiedziane: „Takie będzie twoje potomstwo”. Dlatego też poczytano mu to za sprawiedliwość.

Aklamacja przed Ewangelią * Ps 84, 5

Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie,
będą Ciebie wychwalali na wieki.

Ewangelia * Mt 1, 16. 18-21. 24a

Józef poznaje tajemnicę Wcielenia

Jakub był ojcem Józefa, męża Maryi, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem. Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem prawym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie.
Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: „Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów”.
Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański.

albo

Ewangelia * Łk 2, 41-51a

Maryja i Józef znajdują Jezusa w świątyni

Rodzice Jezusa chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy. Gdy miał lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego rodzice. Przypuszczając, że jest w towarzystwie pątników, uszli dzień drogi i szukali Go wśród krewnych i znajomych. Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy szukając Go. Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami.
Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: „Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie”. Lecz On im odpowiedział: „Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?” Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział. Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany.