Na IV. niedzielę Adwentu

Owo Chrystus, Bóg i Pan nasz, niewidomie łaskę nam Swoją niosąc, idzie: przyjmujmy go w duchu jako wierni słudzy Pana swego, wielkiego, bogatego i dziwnie na sługi hojnego, uprzątajmy Mu do siebie drogę. (…)

Jezu Chryste, przyjmij nas, czeladkę Swoją. Nie gardź ubogim domem naszym, sam poślij przed Sobą dary Twoje i kuchnię i potrawy i obicie Twoje do ich serca, to jest: żałość wielką i pokutę, i dobre a mocne postanowienie do poprawy żywota. A wesel się z odkupienia, na któreś Krew Twoją nałożył, aby na nich nie ginęła. Amen.

„Modlitewnik Skargi”, str. 96-98.